رسم دیرینه توت‌خوری در حاجی آباد

اردیبهشت که می‌شود، در حاجی‌آباد، زیبایی را می‌بینیم و خنده را می‌شنویم. درختان، سرسبز و پرتوت است و اهالی با نشاط به توت جمع‌کردن مشغول هستند. بیش از بیست‌درخت قدیمی، توت‌های شیرین و سفیدشان را در این زمان از سال بر سر مردم و به‌ویژه بچه‌ها می‌ریزند. اینجا هوایی خنک دارد، با محصولی سفید و شیرین. 

علیرضا بهرام‌پور، از بچه‌های همین محله، آمده است توت دست‌چین به خانه ببرد.

شیرینی توت، لبخند را بر لبانش نشانده است و می‌گوید: از توت‌های شیرین اینجا نمی‌توان گذشت.

سایه، اولین برکت این درختان توت قدیمی است که نصیب همسایه، کاسب و رهگذر می‌شود و وسعتی چندبرابر درختان دارد.

منیر قربانی و داماد بزرگش، محمد‌هاشم حسن‌زاده، از اهالی قدیم حاجی‌آباد هستند. آن‌ها به رسم هر‌ساله با همراهی بچه‌های محله توت جمع می‌کنند.

امیر‌محمد غلامی‌اسلام و نوید آخوندی، دوستانی صمیمی هستند که هر سال در فصل توت، بالای درختان محله می‌روند و با تکاندن شاخه‌ها، برکت و دورهمی را برای اهالی به ارمغان می‌آورند.

صدای خنده‌های کودکان و نوجوانان حاجی‌آباد کوچه را پر کرده است. هر‌یک با دستان کوچک تلاش می‌کند زودتر از دیگری به توت شیرین برسد.